Historia Chaty Cyborga
Dom został zbudowany na przełomie XIX i XX wieku przez małżeństwo Hannigów, którzy ze względu na lipę rosnącą przed domem w Bielendorf, czyli w obecnych Bielicach, nosili przydomek Hannigów „spod lipy”.
Budynek był typową dla regionu Sudetów drewnianą chałupą w części zbudowaną z belek drewnianych, a w części z kamienia. Chałupę z dwuspadowym dachem ustawiono równolegle do rzeki. Wejście było od zachodu, a od wschodu nad budynkiem wznosił się stromy stok, który był przez Hannigów uprawiany. Z główną drogą, która przebiegała po drugiej stronie rzeki łączy tę zagrodę wybudowany około 1915 roku most z kamiennymi przyczółkami i stalowymi legarami.
Gospodarze nie byli zbyt zamożni, stąd też do budowy używano drewna gorszej jakości, kamienia polnego i łamanego wydobywanego z własnego kamieniołomu położonego czterdzieści metrów dalej.
Ludzie mieszkali w części drewnianej budynku, zwierzęta w części zbudowanej z kamieni spajanych zaprawą wapienną, gdzie pod ścianami stały wykonane z piaskowca koryta i drewniane żłoby na paszę dla zwierząt. Znaczna część piętra i cały strych przeznaczone były do składowania siana i zboża. Dzięki temu budynek miał ocieplony dach w czasie zimy.
W latach trzydziestych XX wieku, już z myślą o pojawiających się letnikach, dom rozbudowano o skrzydło prostopadłe do już istniejącego. Uzyskano w ten sposób dwa pomieszczenia dla zwierząt na parterze i dwa dodatkowe pokoje na piętrze. Dobudowane skrzydło wcinało się dość głęboko w stok góry. Stąd też nowe pomieszczenia pierwszej kondygnacji zostały częściowo wykute w skale.
Po rozbudowie Chata Cyborga miała dwa pokoje dla letników na piętrze. Gospodarze w alkowie na parterze, a sześcioro dzieci w pokoiku nad kuchnią. Po drugiej stronie sieni, w której stał piec chlebowy mieściły się pomieszczenia dla zwierząt.
Ponieważ klimat górski jest zimny i surowy, deszcze i śniegi występują przez znaczną część roku, zasadą budowania gospodarstwa było zmieszczenie wszystkiego „pod jednym dachem”. Stąd też przejścia pomiędzy poszczególnymi częściami gospodarstwa prowadzą albo wewnątrz budynku, albo pod wysuniętym na zewnątrz zadaszeniem.
Obecna tzw. stara część domu to pierwotny stuletni budynek z zachowanym układem przestrzennym, wyglądem zewnętrznym i wieloma elementami konstrukcyjnymi. Obecna świetlica to dawna kuchnia, kuchnia turystyczna – to dawna alkowa, sala kamienna – to dawna obora, a weranda przed domem niegdyś prowadziła wprost do wychodka.
Obecni gospodarze utrzymują kontakt z dziećmi przedwojennych właścicieli domu. Pamięci rodziny Hannigów jest poświęcona galeria zdjęć prezentowana w sali jadalnej. W 1946 roku mieszkańców Bielendorf deportowano do Niemiec, a w Bielicach, noszących początkowo nazwę Biela, zamieszkali polscy osadnicy.
Dom zmieniał właścicieli do roku 1976, kiedy to gospodarstwo agroturystyczne odkryli studenci Instytutu Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej. Zakupiony przez Studenckie Biuro Podróży i Turystyki „Almatur” stał się dla kolejnych roczników środowiska akademickiego Wrocławia chatką studencką, czyli bazą wypadową w Góry Bialskie i Złote. Sypiano wówczas na pryczach lub na podłodze na materacach i w śpiworach, a za łazienkę służył przepływający przed domem potok. Obecna nazwa Chata Cyborga ma już ponad trzydziestoletnią tradycję , gdyż to właśnie studenci cybernetyki obrali jej za patrona pierwszego człekokształtnego robota i bohatera wielu powieści science-fiction z lat siedemdziesiątych XX w.
Obecni właściciele Jola i Janusz Lignarscy kupili dom w 1990r. i przez pierwsze dziesięć lat był on typowym schroniskiem turystycznym z wieloosobowymi pokojami, łóżkami piętrowymi, wspólnymi łazienkami i samoobsługową kuchnią. W tym też czasie przeprowadzono remont domu nadając mu obecny wygląd.
W latach 2002-2004 dokonano znacznej jego rozbudowy uzyskując dwanaście pokoi z łazienkami i salę jadalną z zapleczem gastronomicznym. Architektura nowej części nawiązuje do lokalnych, historycznych tradycji budowlanych komponując się ze stuletnią częścią starą, która w wyniku kolejnego remontu zachowując tradycyjny wygląd przestała pełnić funkcję schroniska.
Lata 2012 – 2013 to kolejna rozbudowa, która nadała obiektowi obecny wygląd, zwiększając nie tylko ilość miejsc noclegowych, ale także wyposażając go w dodatkowe atrakcje, jak sauna z tarasem, wanna z hydromasażem, sala gier, pokój zabaw dla dzieci itd. Gospodarze dbają też o całe otoczenie Chaty, umiejętnie wplatając jego elementy w otaczający dom górski krajobraz i przyrodę, począwszy od chaty grillowej, która architektonicznie nawiązuje do sudeckiego domu “z wyżką”, poprzez staw z roślinami wodnym, kamienne tarasy na zboczu, swobodne kompozycje krzewów, a skończywszy na boisku rekreacyjnym i placu zabaw dla dzieci.
